Ang ating hanggang-hanggan...*para sa pinakamamahal kong D, na kahit pagod ay nagniningning pa rin para sakin.
13.8.08
Kung sakali mang atakihin tayo ng mga zombies*
Ang ating hanggang-hanggan...
Labels:
Diabetes Inducing Ka-churvahan
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Mga Katha(ngahan)
-
▼
08
(250)
-
▼
8
(23)
- Eddie V. Claims Hurricane Katrinia Caused By Legal...
- Ukol sa Kritisismo, K. Marx
- Banksy Strikes America!
- To Sleep Less And Dream More
- Dancing with the Green Fairy
- Where's Kuya Kim when you need him?!
- The 80's (or when jacko wasn't a pedo (yet) post)
- What Have We Learned So Far?: Singing and Killing ...
- Unang Tangka sa Pagsasalin*
- Ms. Hilton thinks this blog is Hot!
- Kung sakali mang atakihin tayo ng mga zombies*
- 080808
- Singing in the rain
- Resolve
- 'Indi na Indie*
- R. Tolentino, ukol sa Hollywoodization ng Indie Ci...
- I know there's a rule of three, but could we make ...
- Beg Bikes!
- Pimp My Ride
- BAWAL ANG MGA MAHIHIRAP DITO!
- He Plays The Part
- Of Bus Rides And Other Things
- Thinking Differently
-
▼
8
(23)
6 komento:
or maybe we'd just fall in love.
why not eman ano, kailangan natin ng mga zombies para ma-appreciate muli ang sang-katauhan.
nagkalat na mga zombie eman. katakot kasi, di gaya sa picture dito, magaganda at magagara suot nila, kaya, kerful kerful.
why not not, caca?
uu, takot nga rin ako. feeling ko unti-unti nakong nagiging zombie. nga lang, di maganda suot ko. siguro kung maging zombie nako ng tuluyan magiging exhibitionist na zombie na lang ako.
[at ang pinaka-bad trip sa pagiging zombie - kahit anung bangis ng deodorant na gamitin, amuy zombie ka pa rin. hay.]
so far naman di pa ko nangangamoy. mas epektib ang tawas eman. hahaha!
speaking of tawas, feeling sobrang sarap sa kili-kili yung powdered tawas (parang powdered sugar). siguro parang snow ang feeling ng ganun.
it's like a spa for my kili-kili.
wahahaha!
ang kyut. hehehe..
Post a Comment