shock and awe din pala ang epekto ng slumdog. para sa mga nabuhay sa relatibong mas kumportableng kundisyon, nakakagulat ang pagtalon sa tae, pag-ampon ng mga sindikato, at ma-tortyur. nakakagulat kasi wala/malayo sa ating suhetibong ideyal ang mga pangyayari. at ang ideyal at suhetibo ay madalas, kundi man ay karaniwang umiikot sa sarili, na may manaka-nakang pagkalabit mula sa labas, salamat sa midya, pero sa huli, tulad ng isang turumpo, ay babalik ulit sa ikot, hanggang sa tuluyan na nga itong mawalan ng momentum at matumba, tigok, patay.

maganda kasi bago itong ideya para sa mga hindi tumatalon sa tae para makapagpapirma ng litrato sa hinahangaang action star, na sa malamang ay isa nang senador, may ari ng isang, dalawang villa, yate, bukirin etc,. pero para sa mga jhamil, salim, at latika, ito ang normalidad ng mundo, ito ang modalidad, at ito ang takbo at siklo na nga ng isang slumdog. na sa totoo lang ay bihira, mas posible pa atang manalo sa jueteng (o kung anu man ang kapareha nito sa india) kesa maging millionaire nga.

inspirational nga sigurong maituturing ang pelikula, may aspetong kumikiliti sa imahenasyon ng nakapanood na, oo, pwede nga yung ganun, maari, posible, datapwat, kailangan lang magtiis, tiis, at tiis pa, hanggang sa maluto ang nilaga na bunga nga ng tiyaga. pero madalas sa minsan, ang pagtitiis ay nagbubunga lamang ng mas mahaba pang pagtitiis, hindi tulad sa pelikulang ang premyo ay 20,000,000 rupeya at sa pagbabanat ng buto para maging nilaga, minsan, madalas, posibleng, sa sobrang banat ay malagot.